บทที่ 8 8
“เล่นตัวแบบนี้กูยิ่งอยากได้”น้ำเสียงจริงจังของเตชินท์เผยออกมา เขาไม่เคยศรัทธาเรื่องความรักไม่คิดที่จะรักใครด้วย การที่เขาอยากหลับนอนกับเธอก็แค่ความต้องการทางเพศเฉยๆ ได้แล้วก็ต่างคนต่างอยู่เหมือนที่เขามักจะทำนั่นแหละ
“หึ เสือก็ยังเป็นเสืออยู่ดี แล้วเอาไงไหนมึงบอกว่าน้องมันไม่สนใจมึง”
“กูมีวิธีของกูแล้วกัน”เหมันต์รู้จักเตชินท์ดี ถึงอีกฝ่ายจะไม่เคยบีบบังคับให้ใครมานอนด้วยแต่ถ้าชายหนุ่มต้องการจริงๆเขาก็จะเอาให้ได้ ไม่สนวิธีการหรอก
อีกวันผ่านไป
น้ำหวานนั่งถอนหายใจออกมากับเรื่องงานที่เธอกำลังคิดอยู่ คนตัวเล็กมองดูค่าใช้จ่ายต่างๆ แล้วก็เริ่มคิดหนัก นี่แค่ปีหนึ่งแต่ค่ารายงานค่าอะไรต่อมิอะไรมันเยอะมากๆ ไม่มีรายรับมีแต่รายจ่ายแบบนี้ไม่ไหวแน่ๆ หญิงสาวจึงพยายามหางานทำ
“รับทำรายงานดีไหมนะ แต่งานก็ท่วมหัวแล้วแบบนี้ไม่รอดแน่”
“หวานทำอะไรอยู่น่ะ”แก้มใสที่ออกไปซื้อขนมที่ร้านค้ามาพอเห็นสีหน้าจริงจังของเพื่อนก็ถามทันที
“หางานน่ะ แต่ไม่รู้เลยจะทำอะไร”
“งานที่รายได้ดีไม่ตรงกับเวลาเรียนมีน้อยมากๆนะ”แก้มใสคิดตามเพื่อนก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงของตัวเอง
“ใช่ แบบนี้ไงเลยคิดหนัก”พูดแล้วก็ถอนหายใจออกมาการหางานทำไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ
“แต่เรามีคนรู้จักอยู่นะ น่าจะช่วยได้”แก้มใสนึกอะไรขึ้นมาได้ก็พูดออกมาทันที
“ใครเหรอแก้มใส”
“พี่รหัสเราไง เธอจำหน้าได้ไหม”
“พี่แตงไทยเหรอ?”น้ำหวานเอ่ยขึ้นพร้อมขมวดคิ้ว
“ใช่ ๆ เราเห็นพี่แกลงรูปในไอจีตลอดว่าทำงาน เห็นเงินดีมากด้วยนะ”
“งานอะไรอ่ะ”ได้ยินแบบนั้นก็เริ่มสนใจ
“งั้นเดี๋ยวเราลองแกล้งถามแป็บนะ”ว่าแล้วแก้มใสก็รีบพิมพ์ข้อความไปหาพี่รหัสของตัวเองทันที
“พี่แตงไทยบอกว่าทำงานร้านเหล้าน่ะ”
“แบบนั้นไม่น่าไหวหรอก เราไม่ชอบอะไรแบบนั้น”
“ก็จริง แต่ว่างานร้านเหล้าทำแค่ช่วงเย็นนะ ไม่ตรงกับเวลาเรียนแถมเงินก็ได้ดีด้วย”ตอนแรกน้ำหวานถอดใจไม่คิดสนใจแต่พอได้ยินแบบนี้ก็เริ่มคิดขึ้นมา
“พี่แตงไทยบอกว่ากำลังรับคนด้วยนะ ถ้าจะทำก็มาสมัครได้ เป็นเด็กเสิร์ฟค่าแรงวันละสี่ร้อยจะมีพิเศษให้ด้วยถ้าทำงานดีไหนจะทิปอีก”
“เด็กเสิร์ฟงั้นเหรอ”น้ำหวานพึมพำก่อนจะนึกคิดไตร่ตรองในหัว ด้วยเวลาเรียนกับอะไรหลายอย่างงานกลางคืนมันก็น่าจะเป็นตัวเลือกอีกหนึ่งตัวเลือกแต่มันก็ติดปัญหาหลายอย่างอยู่เหมือนกัน
น้ำหวานคิดไปคิดมาเกี่ยวกับเรื่องงานจนสุดท้ายเธอก็มาสมัครงานที่นี่กะว่าจะลองทำไปก่อนถ้าไม่ไหวก็แค่ออก เธอรู้สึกเสียดายค่าแรงที่จะได้ไม่น้อยเลย ดีหน่อยที่ถึงแม้เธอจะอยู่หอในแต่ทางมหาวิทยาลัยไม่ได้มีกฏเรื่องการกลับหอแต่ก็ต้องแจ้งเอาไว้ว่าทำไมถึงกลับดึกเพราะบางคนก็ทำงานพิเศษด้วย
“เธอไม่ต้องคิดมากเรามาทำเป็นเพื่อนแล้วนี่ไง”
“เออ แก้มใสไม่ต้องฝืนนะถ้าไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำหรอกแค่หางานให้ก็พอแล้ว”
“อยากทำ เราไม่เคยลองทำอะไรแบบนี้เลย”หญิงสาวดูตื่นเต้นไม่น้อยเธออยากลองทำงานดูพอเพื่อนบอกว่าจะมาสมัครคนตัวเล็กก็ตามมาด้วย
“อีกอย่างนะ เธอจะได้มีเพื่อนไงเราก็จะได้ค่าขนมเพื่อด้วย”แก้มใสพูดให้เพื่อนสบายใจ เรื่องเงินสำหรับเธอไม่ใช่ปัญหาหรอกถึงแม้จะแอบพ่อมาเรียนที่นี่แต่แม่ของเธอก็โอนเงินให้ตลอด บิดาของแก้มใสยังคิดว่าลูกสาวยังอยู่ต่างประเทศอยู่ ไม่รู้ว่าเธอกลับมาเรียนต่อที่ไทยแล้ว
“งั้นก็ได้ ขอบคุณนะมีเธอมาทำงานด้วยก็ดีเหมือนกัน”น้ำหวานยิ้มให้เพื่อนด้วยความรู้สึกขอบคุณที่อีกฝ่ายมาทำงานกับเธอแบบนี้
สองสาวเดินเข้าไปในร้านเหล้าที่เป็นที่รู้จักของนักท่องเที่ยวราตรีเป็นอย่างดีอย่างผับคิงบาร์ แตงไทยเป็นคนพาสองสาวไปหาเจ๊แนนนี่รุ่นพี่ปีสี่ที่มาดูแลผับของแฟนหนุ่มที่ชื่อคิง การสัมภาษณ์งานก็ไม่มีอะไรมากมายแค่เห็นหน้าตาของคนทั้งสองเจ๊แนนนี่ก็รับแล้ว
“เรียนอยู่คณะไหนกันเนี่ย”
“บัญชีเหมือนพี่แตงไทยค่ะ”
“เหรอ พี่เรียนออกแบบคนที่นี่เรียกเจ๊เพราะว่าพี่เรียนมาห้าปีแล้วยังไม่จบสักที”แนนนี่พูดติดตลก เธอไม่ชอบเรียนแต่ก็พยายามจบอยู่เพราะแฟนหนุ่มของเธอบังคับให้จบให้ได้ไม่งั้นอีกฝ่ายจะไม่แต่งงานกับเธอ งงไหมไม่เกี่ยวกันสักนิดแต่ก็บังคับเธอเพื่อให้เธอเรียนให้จบ
“อยู่ที่นี่แบบครอบครัวมีอะไรก็ช่วยๆ กัน ลูกค้าจะเยอะมากๆ โดยเฉพาะวันศุกร์วันเสาร์ พนักงานหัวหมุนเลยล่ะ อ้อ ผับมีโซนธรรมดากับวีไอพี ชั้นสามเป็นห้องพักนะ พวกขี้เมากลับไม่ไหวเรามีบริการโรงแรมและก็พวกอยากนัวร์กันก็ใช้บริการได้ เด็กเสิร์ฟไม่มีสิทธิ์ขายให้ลูกค้านะจ๊ะพี่บอกก่อน”
“ขายอะไรคะ”แก้มใสไม่เข้าใจจึงถามออกไป สีหน้าใสซื่อทำเอาแนนนี่หัวเราะออกมา
“ก็แบบบริหารเสริมลูกค้าไง ขายแบบนั้นน่ะ”พอได้คำตอบที่กระจ่างหญิงสาวทั้งสองก็ตาโตตกใจทันที
